W Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu trwa tygodniowy kurs sokolniczy organizowany przez Zarząd Główny PZŁ. Pod okiem doświadczonych instruktorów i lektorów z zakresu sokolnictwa, blisko 30 osób z całego kraju poznaje specyfikę tej szlachetnej sztuki, lub też doskonali swoje początkowe umiejętności. Wykłady i zajęcia praktyczne obejmują min. prawidłowe warunki utrzymania, zasady treningu i polowania z ptakami łowczymi, profilaktykę i leczenie ptaków, przepisy ochrony przyrody i prawo łowieckie, charakterystykę i rozpoznawanie ptaków szponiastych, a także specyfikę poszczególnych gatunków ptaków łowczych. Jest również nauka wykonywania niektórych akcesoriów sokolniczych, poznawanie właściwości różnych skór oraz narzędzi potrzebnych do ich cięcia, dziurkowania czy też szycia. Sokolnictwo to piękna dziedzina, jednak stawiająca wiele wymagań oraz wyrzeczeń, którym niewiele osób potrafi sprostać, zaś do dobrych umiejętności dochodzi się latami.
Sokolnictwo jest sztuką i bardzo starą tradycją, posiadającą prawie 5 tysięcy lat historii. W Polsce pojawiło się około X wieku, zaś największy rozkwit miało w wiekach XVI-XVII. Dawniej była to dziedzina dostępna wyłącznie królom, książętom i szlachcie, później również ziemiaństwu. Jednak na przełomie XVIII i XIX wieku, dawne europejskie sokolnictwo zanikło, a reaktywowane zostało dopiero w latach powojennych XX wieku. W Polsce, ogólnopolski Klub Sokolników Został utworzony w ramach Polskiego Związku Łowieckiego w roku 1972 i w tym roku obchodzi jubileusz 50 – lecia. Jako żywa tradycja, sokolnictwo jest wpisane na krajową i międzynarodową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Sokolnicy oprócz kultywowania starej i pięknej tradycji łowów z sokołami służą również społeczeństwu, prowadząc min. biologiczną ochronę różnych obiektów – jak lotniska, plantacje owoców, czy obiekty produkcji żywności. Są to miejsca, w których duże ilości dzikiego ptactwa stanowią zagrożenie bezpieczeństwa, powodują znaczne straty gospodarcze, lub stwarzają zagrożenie warunków sanitarnych.
