Z okazji przypadającego dziś Międzynarodowego Dnia Różnorodności Biologicznej FACE (Federacja Stowarzyszeń na rzecz Łowiectwa i Ochrony Przyrody) opublikowała strategię Unii Europejskiej na rzecz bioróżnorodności na 2030 r. Przedstawiono w niej plany rozwiązania kryzysu różnorodności biologicznej w Europie.
Jej najważniejsze założenia można streścić następująco:
- zwiększenie obszaru gruntów chronionych w UE do 30% (obecnie 26%), w tym odsetek gruntów ściśle chronionych na poziomie krajowym,
- dyrektywy przyrodnicze pozostają odpowiednimi instrumentami ochrony i zarządzania dziką przyrodą, w tym zrównoważonego użytkowania,
- w ciągu najbliższych 10 lat siedliska i gatunki nie mogą wykazać pogorszenia trendów i stanu ochrony; a co najmniej 30 proc. musi osiągnąć odpowiedni stan ochrony lub przynajmniej wykazać pozytywną tendencję,
- priorytetem ochrony gatunkowej musi być odbudowa i ochrona siedlisk,
FACE podkreśliło, że będzie wzywać wszystkie kraje unijne do większego uznania roli myśliwych w kształtowaniu różnorodności biologicznej na naszym kontynencie:
Czas aby zrozumiano istotny wkład siedmiu milionów europejskich myśliwych w naszą przyrodę i społeczeństwo
zaznaczyło FACE.
Rola myśliwych w kształtowaniu bioróżnorodności
Dodatkowo Federacja opublikowała nowe badania naukowe o roli myśliwych w kształtowaniu różnorodności biologicznej. Pokazują one, że myśliwi odgrywają jedną z ważniejszych ról w monitorowaniu różnorodności biologicznej w Europie. Składają się na to cztery aspekty :
- podczas polowania i zarządzania łowiskami myśliwi zbierają różnorodne dane dotyczące cech różnorodności biologicznej, takie jak populacje gatunków, cechy gatunkowe, skład genetyczny lub skład populacji. Ponieważ tereny łowieckie obejmują większość obszarów wiejskich w Europie, myśliwi zapewniają gromadzenie danych w odpowiedniej rozdzielczości na dużą skalę;
- dane dostarczane przez myśliwych obejmują różne pory roku a ich zasięg sięga nawet kilku dziesięcioleci, co czyni te zbiory przydatnymi do monitorowania zmian różnorodności biologicznej i ekosystemów.
- myśliwi zbierają cechy charakterystyczne głównie dla gatunków łownych i gatunków łatwych do zidentyfikowania z dużą precyzją. Błędna identyfikacja gatunków lub inne nieścisłe informacje stanowią mniejszy problem podczas korzystania z danych myśliwych.
- poprzez dostarczenie próbek biologicznych (np. kości szczęki, skrzydła, tkanki) od pozyskanych zwierząt, myśliwi dostarczają danych na temat demografii i zdrowia zwierząt, których w innym przypadku nie można byłoby uzyskać.
Kluczowym punktem naszych badań jest to, że współpraca między myśliwymi a naukowcami jest owocna i powinna być uważana za standardowe partnerstwo na rzecz ochrony różnorodności biologicznej. Dzięki pracy myśliwych wiele gatunków zwierząt łownych należy do najlepiej przebadanych gatunków dzikiej przyrody w Europie
mówi główny autor badania, Benjamin Cretois, z Norweskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii.
Monitoring w służbie przyrody
W opisywanym badaniu Cretois i jego koledzy sprawdzali wkład myśliwych w monitorowanie pięciu szerokich grup gatunków funkcjonalnych: „kopytnych”, „dużych drapieżników”, „ptactwa wodnego”, „innych ptaków” i „drobnej zwierzyny”. Wyniki wskazują, że w 32 z 36 europejskich państw prowadzony jest monitoring myśliwski co najmniej jednej grupy gatunków, co podkreśla ważną rolę myśliwych w procesie monitorowania różnorodności biologicznej w Europie.
Uważamy, że nasz przegląd ujawnił jedynie wierzchołek góry lodowej, ponieważ wiele działań monitorujących prowadzonych przez myśliwych nie jest łatwo dostępnych dla naukowców. Mamy nadzieję, że to badanie może stymulować szersze zaangażowanie między myśliwymi i badaczami, przynosząc korzyści obu grupom!-
podkreśla współautor publikacji John Linnell z Norwegian Institute for Nature Research.
Polskie publikacje
Zapraszamy też do zapoznania się z pracami polskich naukowców nt. roli łowiectwa w zachowaniu bioróżnorodności:
Janusz Nowacki, Maciej Skorupski, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
