Historia konkursu fotograficznego z łowieckim akcentem sięga 1926 roku, kiedy „Łowiec Polski” po raz pierwszy opublikował na swoich łamach informację o tym wydarzeniu. Czytelnicy mieli nadsyłać zdjęcia przedstawiające sceny z polowań, zwierzęta w ich naturalnym środowisku, fotografie psów myśliwskich oraz trofeów. W międzywojniu aparat fotograficzny był jeszcze wielką rzadkością. Oprócz profesjonalnych zakładów zdjęcia powstawały tylko w zamożnych rodzinach. Kolejne edycje ujawniały talenty wielu fotografików. W konkursie wziął również udział Włodzimierz Puchalski. Jego fotografia wykonana w 1934 roku zdobyła pierwszą nagrodę. Po tym sukcesie nawiązał współpracę z wieloma polskimi pismami oraz amerykańskim magazynem „National Geographic”. To właśnie Włodzimierz Puchalski określił fotografowanie przyrody mianem „bezkrwawych łowów”. Talent Puchalskiego był doceniany również w kolejnych edycjach konkursu „Łowca Polskiego”, w których aż siedmiokrotnie sięgnął po najwyższy laur. Kontynuując przedwojenne idee, po odzyskaniu niepodległości redakcja wznowiła konkurs już w 1947 roku. Postać Włodzimierza Puchalskiego niezmiennie towarzyszyła redakcji „Łowca Polskiego”. Przedwczesna śmierć mistrza podczas wyprawy na Antarktydę zakończyła tę współpracę w 1979 roku.